Voor mij voelt borderline als het bezitten van een uitgebreide brillencollectie. Elke bril beïnvloedt m’n interpretatie van wat ik zie, hoor en voel op een totaal verschillende manier. Ik bepaal meestal niet welke bril ik opzet; hij belandt als vanzelf op mijn neus. De ik-ben-een-puppy-en-jij-bent-mijn-moeder-bril Soms bombardeer ik je tot mijn moeder. Ik neem alles …
Oh kerst,met je afschuwelijke lichtjes, je valse liedjes, je geveinsde vrede, je roodgeneusde rendieren en je nepsneeuw. Het is nog maar begin december en je zit jezelf alweer veel te fanatiek mijn hoofd in te jinglebellen. Je rakelt al mijn herinneringen op aan opgeklopte familiediners met een flinke ruzie als dessert, eenzame wandelingen met een …
De perikelen in Den Haag doen me denken aan een slecht huwelijk. Met Mark Rutte als vader en Sigrid Kaag als moeder en de Nederlandse burgers als hun kinderen. Papa Mark snapt niet dat er burgers zijn die hem liever zien gaan. Je hebt een verantwoordelijkheid, vindt hij, en die leef je tot in het …
Als kind denk je dat je op een dag alles weet. Bijvoorbeeld: hoe je de wc moet schoonmaken. Maar op een dag ben je volwassen en kijk je in de vieze toiletpot en denk je: ik weet nog steeds helemaal niets. Je hebt wel eens van allesreiniger gehoord. What’s in a name, denk je, het …
Ik vraag aan Google: ‘Hoe maak ik de wc schoon?’ Lees verder »
Je loopt licht gebogen. Dat is het eerste dat opvalt. Dan je donkere roodbruine haar, dat zo vanzelfsprekend op je schouders rust, je scherpe, zoekende ogen. En tenslotte je kleren, het simpele t-shirt dat aan je bovenlichaam plakt, de spijkerbroek die je volmaakte vormen volgt. Maar toch, die gebogen stap. Je hinkelt bijna, lichtjes, alsof …
Soms dan denk ik bij mezelf, ‘ach, die klotehechting, lekker belangrijk, laat vroeger gewoon achter je joh, geen enkele ouder is perfect!’ Ik wil sterk zijn, niet zeuren, moedig voorwaarts, al die dingen. Blijkbaar is het niet zo makkelijk, want dan hadden ik (en heel veel anderen) het wel zo gedaan. Afscheid nemen van de …
geschreven door: Sammie (ervaringsdeskundige, 29) Ik had net de ogen uit mijn kop gejankt bij de psychiater. Nog een beetje daas zat ik in de trein door social media te scrollen. Ik stuitte op de volgende blog van Mieke Terlouw op PsychoseNet: ‘Als therapie eindigt en (ont)hechting de hele kwestie is‘. De blog voelde voor …
“Schrijf een brief aan je ouders, maar verstuur deze dan niet,” zegt mijn psychiater. Ik weet dat dit een methode is die vaak goed werkt. Maar toch hik ik er tegenaan. Als ik mijn woede kanaliseer in een brief, betekent het dat ik mijn boosheid daadwerkelijk adresseer. Eigenlijk zeg ik, min of meer: “Door jullie …
Ik heb mijn ouders al jaren niet gezien. Ik koos daar zelf voor. Ik hou van ze, eindeloos veel. Toch ging ik bij ze weg, omdat de pijn van het blijven groter werd dan de pijn van weggaan. Met mijn ouders had ik een vorm van een liefdesrelatie, hoe gek dat ook klinkt. Als kind …
We hebben trek en zin in een date, dus lopen we een rondje door een buurt met gezellige restaurantjes. Bij elke drempel twijfelen we. Durven we naar binnen te gaan om te vragen of er nog plek is? Durven we vandaag de ober in zijn of haar ogen te kijken om te lonken naar een …
