Om een nieuwe psychische crisis te voorkomen, kun je samen met je behandelaar een signaleringsplan of crisisplan maken.
Crisisplan
In het crisisplan staat informatie over hoe een crisis er bij jou uit ziet en wat er wel en niet moet gebeuren als er een crisis optreedt. Het crisisplan wordt op een centraal punt in de regio bewaard en is zeven maal 24 uur opvraagbaar. In het crisisplan staat:
- hoe je kunt merken dat het slechter gaat,
- hoe je naasten kunnen merken dat het slechter gaat,
- wat jij en je naasten in dat geval kunnen doen om een nieuwe crisis te voorkomen.
Crisiskaart
Daarnaast kun je samen met je behandelaar een crisiskaart maken. Een crisiskaart is een klein persoonlijk document dat opgevouwen niet groter is dan een bankpasje. De kaart past dus in een portemonnee. Zo kan je de crisiskaart gemakkelijk bij je dragen. Op de kaart staat informatie over hoe een crisis er bij jou uit ziet en wat er moet gebeuren als er een (psychische) crisis optreedt. De crisiskaart kan voor naasten, omstanders en voor hulpverleners een soort ‘gebruiksaanwijzing’ bij een crisis zijn.
De tekst op deze kaart is een samenvatting van het crisisplan en is daar onlosmakelijk mee verbonden. Je bepaalt zelf hoeveel informatie er uit het crisisplan op de crisiskaart komt te staan. Op een crisiskaart worden persoonlijke gegevens genoteerd, omschrijving van de kenmerken van een (dreigende) crisis bij de betreffende persoon, maar er kan ook vermeld worden wie de vertrouwenspersoon is, wie moeten worden gewaarschuwd, het medicijngebruik, afspraken met de huisarts of de behandelaar, wensen en eventueel praktische informatie, zoals huisdieren die verzorging nodig hebben.
Het is wenselijk dat je aan je crisisplan werkt op een moment dat je helder voor ogen hebt wat er wel en niet wenselijk is in geval van een crisis. Hiermee kan voorkomen worden dat beslissingen over je worden genomen op een moment dat je niet in staat bent aan te geven wat er aan de hand is en wat er moet gebeuren. Terwijl je misschien vaker zo’n situatie hebt meegemaakt, of misschien wel met je eigen hulpverlener afspraken heeft lopen over de juiste aanpak.
Op een crisiskaart staan:
- de gegevens van je behandelaar
- welke medicijnen je slikt
- hoe je wilt dat er met je wordt omgegaan tijdens een crisis
- wie de hulpverleners moeten bellen bij een crisis
