Waar gezongen wordt
In Waar gezongen wordt duikt Shula Tas letterlijk en figuurlijk in haar verleden. Ze durft het eindelijk aan om de oude dozen op zolder op te ruimen en onderzoekt daarmee ook de voor haar zo wezenlijke vraag: ‘Waarom zing je eigenlijk niet meer?’
“Het makkelijke antwoord is omdat ik geen plezier meer vond in het zingen. Dat is alleen niet het hele antwoord, denk ik. Misschien niet eens het halve.”
Tijdens het opruimen, komt Shula weer in contact met haar familiegeschiedenis. De muziek blijkt er als een rode draad doorheen te lopen, maar ook schaamte speelt een grote rol:
“Volgens mijn vader was schaamte sociale pijn. Een gebrek aan empathie met jezelf.”
Daarnaast wordt ze geconfronteerd met haar Joodse familiegeschiedenis en leert ze haar oma Frieda beter kennen. Oma Frieda troostte haar kampgenoten in Bergen-Belsen met haar zang, maar zong daarna nooit mee:
“Mijn oma zong in het kamp om te troosten, om te verbinden. Om te leven. Maar zij is óók op een dag gestopt. Waarom? Als we ooit geraakt werden door dezelfde betovering, komt onze stilte dan ook uit hetzelfde vat?”
Het verhaal van Shula legt mooi bloot hoe je je niet kunt blijven onttrekken aan je familiegeschiedenis en hoe je haar toch moet leren kennen, om jezelf te kennen. Om je eigen ‘grondtoon’ te kunnen vinden en je te ontdoen van oeroude schaamte.
Leessnack
In één zin
Een interessante zoektocht van de hoofdpersoon naar haar stem, haar verleden en haar Joodse identiteit.