Misofonie is een aandoening waarbij specifieke geluiden extreme gevoelens van woede, walging of haat opwekken. Het gaat veel verder dan ergenis of irritatie.
De term misofonie dekt niet helemaal de lading omdat de meeste mensen met misofonie niet alleen last hebben van geluiden, ook van bewegingen. Deze ‘haat voor bewegingen’ wordt ook wel misokinesia genoemd. Over de onderlinge relatie is nog weinig bekend.
Kenmerkend is dat specifieke geluiden bij mensen met misofonie hevige negatieve gevoelens opwekken. Die gevoelens, de feitelijke symptomen van misofonie, zijn extreme woede, haat of afschuw. Mensen die aan misofonie lijden, worden overvallen door extreme boosheid of walging bij het horen of zien van hun triggers (bepaalde geluiden of bewegingen die de gevoelens opwekken).
Bij misofonie gaat het vooral om alledaagse, zachte en meestal menselijke geluiden. Ook andere geluiden die door mensen, dieren of apparaten geproduceerd worden, kunnen triggers zijn. Vrijwel alle misofonen hebben vooral last van de mond- en keelgeluiden. Bij de meesten begint het hier mee. Maar iedere persoon met misofonie is uniek en heeft een eigen ‘lijst’ van triggers. In de loop van de tijd kan er verschuiving optreden; nieuwe triggers ontstaan en bestaande triggers zwakken af of verdwijnen. De meeste misofonen hebben ook visuele triggers. De triggers zijn vaak repeterende bewegingen.
Misofonie lijkt onschuldig, maar heeft verstrekkende gevolgen. Het kost de mensen die er last van hebben – en hun omgeving – heel veel energie om normaal te blijven functioneren.
