Zondagskind
In één zin
Als lezer is het enorm makkelijk om mee te leven met Jasmijn, de karakters in het verhaal zijn levensecht beschreven en diep menselijk.
Meer informatie
Coming of age, maar dan anders
Het boek ‘Zondagskind’ valt te typeren als een coming of age roman; je beleeft het leven van Jasmijn met haar mee vanaf kind tot volwassenheid. Het leven van Jasmijn is op het eerste oog niet zo bijzonder. Ze woont in een vrij normaal gezin, gaat naar school, zit op paardrijden, houdt van de muziek van Elvis. Maar deze op het oog zo normale dingen ervaar je door de ogen en oren van Jasmijn totaal anders dan je van jezelf gewend bent. Want juist die zo normale dingen kunnen voor Jasmijn voelen als hogere wiskunde. Zo heeft ze extreem veel last van prikkels en kan ze niet tegen veranderingen. Dit zorgt ervoor dat ze regelmatig hevige migraine-aanvallen heeft, maar ook dat ze de dingen intenser beleeft. Een dag in het park of aan het strand met de hond of het luisteren van muziek wordt ineens een totale andere ervaring als je je in Jasmijns hoofd bevindt.
Levensecht en diep menselijk
Als lezer is het enorm makkelijk om mee te leven met Jasmijn. De karakters in het verhaal zijn levensecht beschreven en diep menselijk. De situaties waarin Jasmijn verzeild raakt zijn zo goed beschreven, dat je als lezer echt het gevoel hebt in haar schoenen staan. Ik vond dat enorm leerzaam. Jasmijn wordt namelijk op latere leeftijd gediagnosticeerd met de diagnose asperger, een vorm van autisme, wat haar bijzondere manier van denken en ervaren verklaart. Ik vond het echt heel intens en mooi om te kunnen voelen hoe het is om daarmee op te groeien.
Wat me raakte in het boek is het feit dat zoveel mensen Jasmijn niet begrijpen en niet in staat lijken haar te zien. Zo zijn er juffrouwen op haar basisschool die haar koste wat kost willen dwingen te zijn zoals ieder ander kind, terwijl Jasmijn overduidelijk anders in elkaar steekt. Gelukkig is de moeder van Jasmijn van een totaal kaliber; zij begrijpt haar dochter overduidelijk niet vanuit eigen ervaring, maar helpt haar dochter toch koste wat kost om zichzelf te mogen zijn. Ontroerend vond ik dat.
Absolute aanrader
‘Zondagskind’ van Judith Visser is wat mij betreft absoluut een aanrader om te lezen als je interesse hebt in stoornissen in het autistisch spectrum, maar is ook ongelooflijk mooi geschreven en zeer makkelijk leesbaar. Wat het boek een extra dimensie geeft, is om te weten dat Judith Visser het boek heeft gebaseerd op haar eigen jeugd. Het boek begint dan ook met een citaat van de Britse schrijfster Zadie Smith: “A writer’s duty is to register what it is like for him or her to be in the world.” En dat is precies wat Judith Visser met dit boek bereikt: mij als lezer de mogelijkheid geven om me haar gevoelswereld in al zijn totaliteit en complexheid te mogen ervaren en te zien hoe Jasmijn, ondanks alle moeilijkheden, haar eigen unieke draai aan het leven weet te geven.
